امید برای درمان بیماری نورون حرکتی با راهکار نانویی

به گزارش ایسنا، محققان دانشگاه کوئینزلند (UQ) در حال بررسی این موضوع هستند که آیا ذرات طبیعی در عضلات ما می‌توانند درمان‌های جدیدی برای بیماری نورون حرکتی (MND) ارائه کنند. شیوان نگو از محققان مؤسسه مهندسی زیستی و فناوری نانو (AIBN) در حال بررسی چگونگی تاثیر مولکول‌های پیام‌رسان که به عنوان وزیکول‌های خارج سلولی (EVS) شناخته می‌شوند، در عضلات اسکلتی ما است. وی می‌گوید: بررسی بیماری نورون حرکتی از زوایای جدید از جمله تأثیر ارتباط سلول به سلول در عضلات، به کشف بهتر عوامل پیش‌برنده این بیماری کمک می‌کند.

با حمایت ۱٫۳ میلیون دلاری بنیاد Fightmnd، شیوان نگو و همکارانش به بررسی مولکول‌های پیام‌رسان موسوم به وزیکول‌های خارج سلولی (EV) می‌پردازند تا نقش آنها را در عضلات پیدا کنند.

بیماری نورون حرکتی یک بیماری ویرانگر است که به تدریج توانایی فرد در کنترل عضلات، حرکت و توانایی آنها در نفس کشیدن را از بین می‌برد. در حالی که بیماری نورون حرکتی معمولا به مغز یا نخاع مربوط می‌شود، نگو معتقد است که به طور فزاینده‌ای سایر عوامل خارج از سیستم عصبی مرکزی نیز در پیشرفت آن نقش دارند.

پروژه FightMnd به دنبال تأیید عضلات اسکلتی به عنوان عامل دیگری در تأثیرگذاری بر این بیماری عصبی است و راهی برای درمان‌های جدید به کارگردانی عضلات باز می‌شود.

شیوان نگو گفت: این ایده که نانوذرات پیام‌رسانی طبیعی در عضلات ما ممکن است بیماری نورون حرکتی را هدایت یا اصلاح کنند، مطمئناً یک مفهوم جدید و نو است.

وی افزود: ما قبلاً نشان داده‌ایم که وزیکول‌های خارج سلولی عضلات اسکلتی برای سلول‌های عصبی که در یک ظرف رشد می‌کنند، سمی هستند. اکنون هدف ما این است که آزمایش کنیم تا ببینیم که آیا وزیکول‌های خارج سلولی عضلات اسکلتی باعث مرگ نورون‌ها یا اصلاح آنها در طول دوره بیماری می‌شوند.

بیش از ۲۰۰۰ استرالیایی در حال حاضر با بیماری نورون حرکتی زندگی می‌کنند و هر روز دو مورد دیگر تشخیص داده می‌شوند. میانگین زمان بقای این بیماری بین دو تا پنج سال است، اگرچه برخی از افراد ۱۰ سال یا بیشتر زندگی می‌کنند.

به نقل از ستاد نانو، وزیکول‌های خارج سلولی در سیستم اسکلتی عضلانی ما ممکن است نقش مهمی در شروع و پیشرفت بیماری نورون حرکتی داشته باشد.

انتهای پیام