هند اولین موشک هایپرسونیک برد بلند خود را آزمایش کرد

هند با آزمایش موفقیت‌آمیز اولین موشک هایپرسونیک برد بلند، آمادگی دفاعی خود را نشان داد و در میان کشورهای معدودی قرار گرفت که دارای تکنولوژی‌های پیشرفته نظامی هستند.

به گزارش تکناک، این موشک که توسط سازمان تحقیقات و توسعه دفاعی هند (DRDO) توسعه یافته، برای حمل محموله‌ها به مسافت بیش از ۹۳۰ مایل (۱,۵۰۰ کیلومتر) طراحی شده است.

آزمایش روز شنبه، که از جزیره دکتر ای.پی.جی عبدالکلام در ساحل شرقی ایالت اودیسا انجام شد، حرکات پایانی این موشک و دقت برخورد آن را نشان داد.

دستاورد مهم هند

این موشک توسط سیستم‌های مختلف ردیابی در چندین منطقه نظارت شد و داده‌های ایستگاه‌های دریایی در مسیر آزمایش، موفقیت‌آمیز بودن حرکت‌های پایانی و دقت برخورد آن را تأیید کردند.

راجنات سینگ، وزیر دفاع هند گفته است که آزمایش موشک هایپرسونیک یک دستاورد مهم برای کشور است. او در پیامی نوشت: «این یک لحظه تاریخی است و این موفقیت، هند را در کنار کشورهای پیشرفته با چنین فناوری‌های نظامی قرار می‌دهد. من این موفقیت بزرگ را به نیروهای مسلح و صنعت کشور تبریک می‌گویم.»

این دستاورد جدید هند با پیشرفت‌های این کشور در زمینه اکتشافات فضایی هم‌راستا است. در آگوست ۲۰۲۳، هند با مأموریت چاندریان-۳ تاریخ‌سازی کرد و به اولین کشوری تبدیل شد که فضاپیمایی را در قطب جنوب ماه فرود آورد.

جالب اینجا است که این مأموریت با بودجه تنها ۷۵ میلیون دلار انجام شد، که نشان می‌دهد هند می‌تواند با منابع کم هم به نتایج بزرگ دست یابد.

موشک‌های هایپرسونیک، که سرعت آنها بیش از پنج برابر سرعت صوت است، از سخت‌ترین سلاح‌ها برای مقابله و شلیک مجدد هستند.

رقابت جهانی برای توسعه این نوع موشک‌ها شامل تلاش‌های کشورهای مختلف از جمله هند است. چین، روسیه و ایالات متحده نیز در حال کار روی توسعه موشک‌های پیشرفته با برد بلند هستند.

موشک‌های هایپرسونیک یکی از پیشرفته‌ترین فناوری‌ها در جنگ‌های مدرن هستند، که می‌توانند به سرعت‌هایی بین پنج تا ۲۵ برابر سرعت صوت دست یابند، به طوری که می‌توانند سرعتی بیش از ۳,۸۵۰ مایل در ساعت (۶,۲۰۰ کیلومتر در ساعت) داشته باشند.

موشک‌های هایپرسونیک به دو نوع اصلی گلایدرهای هایپرسونیک (HGVs) و موشک‌های کروز هایپرسونیک تقسیم می‌شوند.

گلایدرهای هایپرسونیک ابتدا با یک راکت تقویتی شبیه موشک‌های بالستیک پرتاب می‌شوند. بعد از رسیدن به ارتفاع مشخص، گلایدر از راکت جدا می‌شود و به سمت هدف به صورت غلتان حرکت می‌کند. در این زمان، می‌تواند مسیر خود را تغییر دهد تا از رهگیری جلوگیری کند.

از سوی دیگر، موشک‌های کروز هایپرسونیک برای حفظ سرعت‌های مافوق صوت خود در طول پرواز از موتورهای اسکرام‌جت بهره می‌گیرند، به گونه‌ای که در ارتفاعات پایین‌تر حرکت می‌کنند و قابلیت مانور بالایی دارند.

ویژگی مانورپذیری به این موشک‌ها اجازه می‌دهد که در میانه پرواز مسیر خود را تغییر دهند، بنابراین پیش‌بینی مسیر آنها سخت می‌شود.

ترکیب این ویژگی‌ها با سرعت بسیار بالا و پرواز در ارتفاعات پایین‌تر نسبت به موشک‌های بالستیک معمولی، باعث می‌شود که شناسایی و رهگیری سلاح‌های هایپرسونیک بسیار دشوار باشد.