آسیب‌های مغزی در بازیکنان فوتبال و خطر ابتلا به CTE

محققان در بررسی MRI مغز ۳۵۲ بازیکن فوتبال آسیب‌هایی مشابه با بیماری CTE یافتند که این تغییرات در ماده سفید مغز، به ویژه در ناحیه پیشانی مشاهده شد.

به گزارش تک‌ناک، انسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE) یک بیماری مغزی پیشرفته است که اغلب با ورزش‌های برخوردی مانند: بوکس، MMA یا فوتبال آمریکایی ارتباط دارد، که در آن ورزشکاران با ضربات مکرر به سر مواجه هستند.

افرادی که مبتلا به CTE در مراحل اولیه هستند، ممکن است دچار مشکلات حافظه، تغییرات خلقی، بی‌ثباتی عاطفی و مشکلات رفتاری مانند: تکانشگری یا پرخاشگری شوند.

همچنین بیماری CTE با افسردگی و خشونت ارتباط دارد. علائم این بیماری به تدریج بدتر می‌شوند و در مراحل پیشرفته‌تر شامل دمانس (زوال عقل)، مشکلات گفتاری و بینایی و علائم مشابه پارکینسون از جمله مشکلات کنترل عضلات می‌شود.

اگرچه ضربات شدید به سر در فوتبال اغلب مشاهده نمی‌شود، اما هد زدن (استفاده از پیشانی برای ضربه زدن به توپ) یکی از ویژگی‌های این ورزش است.

 ناحیه پیشانی مغز جایی است که عملکردهای ذهنی مانند: تصمیم‌گیری و حافظه در آن انجام می‌شود. این ناحیه برای بازیکنان فوتبال مهم است، چرا که هنگام ضربه زدن به توپ با سر، برای کنترل بهتر از آن استفاده می‌کنند.

محققان انجمن رادیولوژیک ایالات متحده (RSNA) تصاویر MRI مغز ۳۵۲ بازیکن آماتور فوتبال را که بین ۱۸ تا ۵۳ سال سن داشتند، اعم از مرد و زن، با ۷۷ ورزشکار دیگر که به سر خود ضربه نمی‌زنند (مانند دونده‌ها)، مقایسه کردند.

برای این مقایسه از تکنیکی به نام تصویربرداری تشدید مغناطیسی انتشاری (dMRI) استفاده شد، که حرکت مولکول‌های آب در مغز را بررسی می‌کند تا مشکلاتی مانند: سکته مغزی، بیماری‌های عصبی و آسیب‌های مغزی که در MRI معمولی دیده نمی‌شود، شناسایی کند.

بیشتر بازیکنان فوتبال در این تحقیق ضربه مغزی یا آسیب جدی به سر نداشته‌اند، اما نشان داده شد که ضربات خفیف به سر (مثل ضربات سر در فوتبال) می‌تواند به مرور زمان به مغز آسیب بزند.

بازیکنانی که بیشتر با سر به توپ ضربه می‌زدند، تغییراتی در ماده سفید مغز اطراف شیارها (سطح بیرونی مغز) داشتند. این ماده سفید نقش مهمی در ارتباط بین بخش‌های مختلف مغز و نخاع دارد.

دکتر مایکل لیپتون، استاد رادیولوژی در دانشگاه کلمبیا گفت: «تحقیقات نشان داده است که ضربات سر می‌توانند باعث تغییراتی در ماده سفید مغز شوند که این تغییرات باعث کاهش عملکرد ذهنی و شناختی می‌شود.»

وی تصریح کرد: «در این مطالعه، بیشتر بازیکنان فوتبال هیچ آسیب جدی به سر نداشتند، اما مشخص شد که ضربات مکرر سر می‌تواند بر یادگیری کلمات تأثیر بگذارد و نشان می‌دهد که حتی ضربات به نظر بی‌خطر مانند ضربات سر هم می‌توانند اثرات عمیقی بر مغز بگذارند.»

دکتر لیپتون اعلام کرد: «ضربات مکرر به سر در ورزشکاران سالم باعث تغییراتی در قسمت‌هایی از مغز می‌شود که ویژگی‌های بیماری CTE را نشان می‌دهند. این تغییرات ممکن است باعث کاهش توانایی یادگیری وظایف ذهنی شود و در آینده عملکرد فرد را تحت تأثیر قرار دهد.»

بیماری CTE برای اولین بار در سال ۱۹۴۹ توسط دکتر مک‌دونالد کریچلی توصیف شد و در اوایل دهه ۲۰۰۰ توسط دکتر بنیت اومالو به‌ طور علمی تأیید گردید.

این بیماری بیشتر در ورزشکارانی دیده می‌شود که ضربات زیادی به سر خود وارد کرده‌اند، که به‌ ویژه در بوکسورها و بازیکنان فوتبال آمریکایی دیده می‌شود.

در حالی که در بوکس به دلیل طبیعت این ورزش، کاهش آسیب‌های مغزی و ضربات سر کار دشواری می‌باشد، فوتبال آمریکایی مدت‌ها سعی کرده است که خطرات این آسیب‌ها را کم کند.

از سال ۱۹۴۳، بازیکنان مجبور به پوشیدن کلاه‌ ایمنی شده‌اند، که ابتدا از چرم ساخته می‌شد. از دهه ۱۹۵۰، کلاه‌های ایمنی پلاستیکی جایگزین چرم شدند تا محافظت بیشتری داشته باشند.

با وجود این پیشرفت‌ها، ضربات مکرر به سر هنوز باعث آسیب‌های مغزی در بازیکنان این ورزش می‌شود.

یکی از مشکلات بزرگ در تشخیص بیماری CTE این است که تنها بعد از مرگ فرد می‌توان آن را شناسایی کرد، که باعث دشواری در تحقیقات می‌شود.

بازیکنان معروف NFL مانند: آرون هرناندز، فرانک گیفورد و جونیور سئو به بیماری CTE مبتلا شده بودند. همچنین بازیکنان فوتبال مانند: جف آستل و اسکات ورمیلیون، بازیکن هاکی درک بوگارد و کشتی‌گیر WWE کریس بنوا هم به این بیماری مبتلا بودند. همه این افراد در شرایط بد و غم‌انگیز جان باختند، که اغلب با علائم این بیماری مرتبط است.

لیگ ملی فوتبال آمریکایی (NFL) در سال ۲۰۲۲، استفاده از کلاه‌های محافظ گاردین (Guardian Caps) را در تمرینات پیش‌فصل الزامی کرد، که روی کلاه‌ ایمنی نصب می‌شوند و ضربات را جذب و پخش می‌کنند تا آسیب‌های سر را کاهش دهند.

برای سال ۲۰۲۴، به بازیکنان اجازه داده شد که این کلاه‌ها را در بازی‌های عادی نیز بپوشند. تحقیقات نشان داده‌اند که این کلاه‌ها می‌توانند شدت ضربات برخوردی را تا ۱۰ درصد کاهش دهند و اگر هر دو بازیکن از این کلاه‌ها استفاده کنند، این کاهش تا ۲۰ درصد هم می‌رسد.