اجداد اولیه انسان به‌صورت منظم گوشت نمی‌خوردند

پژوهشگرها در مطالعه‌ای جدید با ‌تجزیه‌وتحلیل ترکیب شیمیایی دندان‌های فسیل‌شده‌ی آسترالوپیتکوس آفارنسیس (یکی از خویشاوندان اولیه‌ی انسان)، نتیجه گرفته‌اند که نخستی‌های دو پا عمدتا رژیم غذایی گیاه‌خواری داشتند. این یافته‌ها شواهد مستقیمی را از جایگاه یکی از اجداد اولیه‌ی بشر در شبکه‌ی غذایی محلی در بیش از ۳ میلیون سال پیش ارائه می‌دهد.

تینا لودکه، ژئوشیمی‌دان مؤسسه شیمی ماکس پلانک در ماینتس آلمان می‌گوید رژیم غذایی یکی از اجزای حیاتی تکامل انسان بوده است. فرض بر این است که گذار از رژیم گیاهخواری به مصرف همیشگی غذاهای پرپروتئین مانند گوشت باعث تکامل قدرت‌های منحصربه‌فرد شناختی در انسان شده است. لودکه می‌گوید: «این غذاهای باکیفیت انرژی زیادی را به ما می‌دهند که برای تقویت مغز بزرگ خود به آن نیاز داریم.»

بااین‌حال زمان دقیق تغییر غذایی انسان مشخص نیست. لودکه و همکارانش برای درک بهتر رژیم‌های غذایی در گذشته‌ی دور، نمونه‌هایی از دندان ۴۳ پستاندار فسیل‌شده‌ی تقریبا ۳٫۵ میلیون‌ساله شامل هفت فرد مختلف از گونه‌ی آسترالوپیتکوس آفارنسیس را که در غارهای استرک‌فونتین آفریقای جنوبی کشف شده بودند، استخراج کردند.

در ماتریکس مینای دندان، ذرات کوچکی از مواد آلی حاوی نیتروژن محبوس شده بود و از آنجایی که نسبت دو شکل نیتروژن با میزان نسبی گوشت مصرفی در طول زندگی مرتبط است، این عنصر رازهایی را درباره‌ی رژیم غذایی باستانی آشکار می‌کند.

براساس مقایسه‌ی نسبت نیتروژن مینای دندان گونه‌ی آسترالوپیتکوس آفارنسیس با سایر پستانداران منقرض‌شده از استرک‌فونتین و پستانداران آفریقایی مدرن، به نظر می‌رسد که انسان‌های اولیه رژیم غذایی متغیر داشته‌اند؛ اما این رژیم غنی از گوشت پستانداران نبود.

یافته‌های جدید می‌توانند پیامدهایی را برای چگونگی درک پژوهشگرها از تأثیر مصرف گوشت در ظهور سایر صفت‌های انسانی داشته باشند. برای مثال، سازگاری‌ها در سرده‌ی آسترالوپیتکوس مانند پوزه‌های کوتاه‌تر، دو پا بودن و توانایی رشد در اکوسیستم ساوانا ممکن است قبل از روی‌آوردن به رژیم غذایی غنی از گوشت صورت گرفته باشند.

لودکه اشاره می‌کند که یافته‌ها به این معنا نیست که آسترالوپیتکوس آفارنسیس نمی‌توانست گهگاه غذای گوشتی مصرف کند. نتایج همچنین این فرض را که نخستی‌ها مقدار زیادی موریانه (غذایی مطمئن و پرانرژی) می‌خوردند، رد نمی‌کنند؛ زیرا این حشره‌ها حاوی مقدار نسبتا کمتری نیتروژن نسبت به گوشت پستانداران هستند. همچنین امروز شاهد میمون‌هایی هستیم که به دنبال موریانه می‌روند.

با توجه به داده‌هایی پایه‌ای که در اختیار داریم، پژوهش‌های آینده می‌توانند با پیاده‌سازی روش‌های یکسان برای دندان دیگر گونه‌ها، تغییرات رژیم غذایی در طی میلیون‌ها سال را بررسی کنند.

مطالعه ۱۷ ژانویه در مجله‌ی ساینس منتشر شد.