دانشمندان ادعا می‌کنند که گونه‌ای جدید از انسان‌تباران را در شمال چین کشف کرده‌اند

تصور کنید که می‌توانستید به گذشته سفر کنید و در زمانی حدود ۳۰۰هزار تا ۵۰ هزار سال پیش، یعنی اواخر دوره پلیستوسن میانه و اوایل دوره پلیستوسن پسین، آسیا را ببینید. دنیا در آن زمان سرشار از گونه‌های مختلف انسان‌تباران بود؛ از هومو لوزوننسیس یا انسان لوزونی (Homo luzonensis) ساکن فیلیپین با جثه‌ی کوچکش گرفته تا هومو لونچی یا مرد اژدهایی (Homo longi) که در اقلیم یخبندان شمال چین زندگی می‌کرد. اکنون، دانشمندان گونه‌ای جدید از انسان‌های باستانی را کشف کرده‌اند و او را هومو یولوئنسیس (Homo juluensis) نامیده‌اند.

شواهد نشان می‌دهد که هومو یولوئنسیس در جنگل‌های شمال شرق چین زندگی می‌کرده است. این گونه با شکار اسب‌ها، ساخت ابزارهای سنگی و شاید استفاده از پوست حیوانات، خود را با محیط وفق می‌داده است. اما جذاب‌ترین نکته‌ی این کشف، ارتباط احتمالی گونه با گروه دیگری از انسان‌تباران باستانی، یعنی دنیسوواها است.

دنیسوواها که بقایای بسیار اندکی از آن‌ها یافت شده، همچنان رازآلود باقی مانده‌اند. اما محققان معتقدند این گروه ممکن است گونه‌ای مستقل نبوده و در واقع همان اعضای هومو یولوئنسیس بوده باشند. تحلیل‌های مقایسه‌ای میان فسیل‌های این دو گروه، نشان‌دهنده‌ی شباهت‌هایی در ساختار فک و دندان‌های آن‌ها است. اگرچه این شباهت‌ها می‌تواند حاکی از خویشاوندی باشد، محققان اذعان دارند که برای تأیید نظریه به مطالعات بیشتری نیاز است.

علاوه‌بر انسان لوزونی و مرد اژدهایی، گونه‌هایی مانند انسان راست‌قامت که از آفریقا مهاجرت کرده بود یا انسان فلورسی معروف به هابیت که در اندونزی می‌زیست و به جثه‌ی کوچک و چهره کودک‌مانند شهرت داشت، فقط بخشی از این تنوع را تشکیل می‌دهند. تعامل و آمیختگی گونه‌ها با یکدیگر، بخشی از دی‌ان‌ای آن‌ها را به انسان‌های نوین منتقل کرده و پیوندی عمیق میان گذشته و حال به وجود آورده است.

مطالعه‌ای که به مطرح‌شدن احتمال وجود گونه‌ی هومو یولوئنسیس منجر شده، براساس فسیل‌هایی انجام شده که در دهه ۱۹۷۰ در مناطق شوجیائو و شوچانگ در شمال شرق چین کشف شدند. این فسیل‌ها، شامل بقایای جمجمه و دندان‌ها، قدمتی بین ۲۰۰ هزار تا ۱۶۰ هزار سال دارند. پژوهشگران مسئول مطالعه بر این باورند که یافته‌ها می‌تواند بسیاری از ابهامات درباره‌ی گونه‌های انسان‌تباران آن دوران را روشن کند.

پروفسور کریستوفر جی. بی از گروه آموزشی انسان‌شناسی مانوآ در دانشگاه هاوایی، می‌گوید: «مطالعه به ما کمک می‌کند تا سوابق فسیلی انسان‌تبارانی را که گاهی به‌سختی در میان گونه‌های شناخته‌شده‌ی انسان راست‌قامت، نئاندرتال یا انسان خردمند دسته‌بندی می‌شدند، بهتر درک کنیم.»

پروفسور بی می‌افزاید: «چند سال پیش، زمانی که پروژه را آغاز کردیم، انتظار نداشتیم بتوانیم گونه‌ای جدید از انسان‌تباران را معرفی و سپس، فسیل‌های انسانی از آسیا را به گروه‌های مختلف دسته‌بندی کنیم.»

اگرچه کشف گونه‌ی تازه بسیار هیجان‌انگیز است، دانشمندان تأکید می‌کنند که برای تأیید کامل این ادعا، به تحقیقات بیشتری نیاز است. شواهد باید با دقت بیشتری بررسی شوند تا مشخص شود آیا واقعاً گونه‌ای جدید به شجره‌نامه‌ی انسان اضافه می‌شود یا خیر.

بااین‌حال، یافته‌ها نشان می‌دهد که شجره‌نامه‌ی انسانی، همان‌طور که فسیل‌ها آشکار می‌کنند، بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد؛ شاید روایتی ناشناخته از تاریخ بشر وجود دارد که هنوز به‌طور کامل نوشته نشده است.

یافته‌های مطالعه در مجله نیچر منتشر شده است.