معمای حلقه فلزی کنیا؛ زباله مرموزی که هیچ‌کس نمی‌داند از کجا آمده است

بیش از یک هفته از اولین گزارش‌ها درباره حلقه فلزی درخشانی که در نزدیکی روستایی دورافتاده در کنیا سقوط کرده است، می‌گذرد. این حلقه فلزی بزرگ به قطر تقریباً ۲٫۴ متر، ۳۰ دسامبر در شرق شهرستان ماکونی در کشور کنیا پیدا شد.

آژانس فضایی کنیا، وزن جسم مذکور را ۵۰۰ کیلوگرم و قطر آن را حدود ۲٫۴ متر اعلام کرد. این سازمان چند روز بعد گفت این جسم زباله‌ی فضایی و بخشی از یک موشک بوده است. این آژانس فضایی اعلام کرد: «این نوع اشیاء معمولاً طوری طراحی می‌شوند که وقتی به جو زمین برمی‌گردند، در جو بسوزند و از بین بروند یا روی مناطقی خالی از سکنه‌ای مثل اقیانوس‌ها سقوط کنند.»

بعد از اینکه گزارش‌های اولیه از جسم مذکور در رسانه‌های غربی منتشر شد، گروهی از افراد متخصص که کارشان دنبال کردن اجسام فضایی است، با استفاده از داده‌های آزاد و عمومی تلاش کرده‌اند مشخص کنند کدام جسم فضایی روی کنیا سقوط کرده است. تاکنون، آن‌ها نتواسته‌اند پرتاب موشکی را که حلقه بزرگ به آن مربوط است، شناسایی کنند. حال، برخی متخصصان بر این باورند که جسم مذکور اصلاً از فضا نیامده است.

فضای اطراف زمین به دلیل وجود تعداد زیادی ماهواره و بقایای فضایی بسیار شلوغ شده، اما تکه‌های فلزی بزرگ که از موشک‌ها جدا می‌شوند معمولاً در مدار زمین شناخته و ردیابی می‌شوند.

جاناتان مک‌داول، دانشمند اخترشناس مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین می‌گوید ممکن است این حلقه زباله فضایی باشد، اما مدارک و شواهد برای این فرضیه خیلی قوی و مطمئن نیست.

مک‌داول که دانشمندی معروف در زمینه‌ی تحلیل اشیاء فضایی است، می‌گوید بازگشت دوباره‌ی رابط اتصال «سیلدا» به جو زمین که در مأموریت شماره V184 موشک آریان ۵ استفاده شده و با شماره ۳۳۱۵۵ ثبت شده، محتمل‌ترین توضیح برای سقوط جسم مرموز در کنیا است. با‌این‌حال، وی کاملاً متقاعد نشده‌ است که حلقه اصلاً زباله فضایی باشد.

کارشناس معروف دیگری به نام مارکو لانگبروک با این باور که حلقه ممکن است از فضا آمده باشد،  شروع به بررسی اشیاء فضایی کرده که ممکن است در زمان کشف حلقه در کنیا به زمین برگشته باشند. وی در پستی که چهارشنبه نوشت، اشاره کرد که علاوه بر حلقه فلزی، قطعات دیگری که شبیه به زباله فضایی به‌نظر می‌رسند (ازجمله موادی که شبیه به پوشش کربنی و ورقه‌های عایق هستند) چند کیلومتر دورتر از حلقه پیدا شده‌اند.

لانگبروک نیز نتیجه‌گیری کرد که محتمل‌ترین منبع جسم، پرتاب موشک آریان ۵ است که ژوئیه ۲۰۰۸ انجام شد و طی آن، این موشک اروپایی دو ماهواره را به مدار انتقالی زمین‌ایستا فرستاد. موشک آریان ۵ با ظرفیت پرتاب دو ماهواره با اندازه متوسط به مدار انتقالی زمین‌ایستا طراحی شده بود. این مقصد در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ بسیار رایج‌تر از امروزه بود.

برای پرتاب دو ماهواره، ساختار ویژه ای به نام سیلدا روی ماهواره‌ی پایین‌تر قرار داده شد. این ساختار باعث می‌شد بتوان ماهواره دوم را روی ماهواره اول نصب کرد. در زمان پرتاب در سال ۲۰۰۸، پوسته‌ی سیلدا به مداری خاص به نام مدار انتقالی زمین‌ایستا فرستاده شد که زاویه‌ی انحرافش از مدار زمین ۱٫۶ درجه بود.

نیروی هوایی آمریکا موشک آریان ۵ را در طول سال‌ها ردیابی کرده است، چون آن‌ها پایگاه داده‌ای از اشیاء فضایی دارند تا از برخورد فضاپیماها با این اشیاء جلوگیری کنند. حال این سوال مطرح می‌شود که آیا این جسم ممکن است از موشک اروپایی آمده باشد؟

ازآن‌جا که در نزدیکی خط استوا ایستگاه‌های ردیابی وجود ندارد، سیلدا فقط گاهی اوقات ردیابی و مشاهده می‌شود. طبق گفته‌ی لانگبروک، آخرین باری که سیلدا ردیابی شد، ۲۳ دسامبر بود. در آن زمان، سیلدا در مداری بیضی‌شکل حرکت می‌کرد و در نزدیک‌ترین نقطه به زمین فقط ۱۴۶ کیلومتر فاصله داشت. این اتفاق یک هفته قبل از سقوط حلقه فلزی به کنیا رخ داد. لانگبروک با استفاده از مدل‌هایی که برای بازگشت پوسته سیلدا به جو ساخته، معتقد است که امکان دارد حلقه بخشی از سیلدا بوده باشد.

گرچه، حساب کاربردی ناشناسی در شبکه اجتماعی X به نام DutchSpace که قبلاً اطلاعات دقیقی درباره موشک‌های آریان ارائه داده بود، با انتشار اطلاعات مطمئن درمورد پرتاب موشک‌های آریان، ادعا کرده است حلقه نمی‌تواند بخشی از پوسته‌ی سیلدا باشد.

با استناد به تصاویر و مستندات، به‌نظر می‌رسد قطر و وزن قطعه سیلدا با حلقه‌ای که در کنیا پیدا شده، مطابقت ندارد. مقامات شرکت آریان‌اسپیس در گفتگو با روزنامه پاریزین گفته‌اند که فکر نمی‌کنند  زباله فضایی مربوط به آریان ۵ باشد؛ چرا که حلقه ویژگی‌‌های مرتبط با این موشک را ندارد. پس این جسم چه می‌تواند باشد؟