برخی از نهنگ‌های در خطر انقراض تا دو برابر بیشتر از حد تصور ما عمر می‌کنند

از سال ۱۹۷۹ تا سال ۲۰۲۱، گروهی از دانشمندان به سرپرستی پیتر بست از دانشگاه پرتوریا در کیپ‌تاون، هر سال از نهنگ‌های ماده صاف جنوبی در سواحل آفریقای جنوبی عکاسی کردند. آن‌ها در این بررسی توانستند ۲٬۴۷۶ نهنگ ماده را شناسایی کنند که در بین آن‌ها، سال تولد ۱۳۹ عدد شناخته شده بود. برید و گروهش از این داده‌ها یک منحنی نرخ بقا ساختند که نشان می‌دهد چه تعداد از نهنگ‌ها تا چه سنی زنده می‌مانند.

یافته‌ها نشان داد که متوسط طول عمر نهنگ صاف جنوبی بین ۷۰ تا ۷۵ سال است. اما پیش‌بینی شد که یک از هر ده نهنگ، می‌تواند تا ۱۳۰ سال عمر کند. این یافته، فرضیه‌ی اولیه‌ی برید را تایید کرد. در مقابل، طول عمر نهنگ‌های صاف اطلس شمالی بسیار کوتاه‌تر است. متوسط عمر آن‌ها ۲۲ سال است و فقط تعداد کمی از آن‌ها بیشتر از ۴۵ سال عمر می‌کنند.

برید می‌گوید: «تفاوت به این دلیل نیست که از نظر زیستی بسیار متفاوت هستند، بلکه به این دلیل است که نهنگ‌های صاف اطلس شمالی بیشتر در معرض خطرات ناشی از فعالیت‌های انسانی قرار دارند.» او توضیح می‌دهد که این نهنگ‌ها اغلب در تله‌هایی مانند تورهای ماهیگیری گیر می‌کنند، به ویژه در تله‌های خرچنگ و میگو که به طور ثابت در کف دریا قرار گرفته‌اند.

با وجود تخمین جدید، نهنگ صاف جنوبی همچنان فقط نصف نهنگ قطبی عمر می‌کند. پژوهشگران معتقدند که دلیلش زیستگاه‌های آن‌هاست، زیرا نهنگ‌های صاف جنوبی در مکان‌های عاری از دریایخ زندگی می‌کنند.

برید می‌گوید: «دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد زندگی در یخ می‌تواند به طول عمر بیشتر کمک کند.» برای مثال، نهنگ‌های قاتل یا اورکاها (Orcinus orca) که نهنگ‌های قطبی و نهنگ‌های صاف جنوبی را شکار می‌کنند، معمولاً به مناطق یخ‌زده وارد نمی‌شوند. او توضیح می‌دهد: «نهنگ‌های قطبی می‌توانند به درون دریایخ‌ها بروند، اما نهنگ‌های قاتل نمی‌توانند آن‌ها را دنبال کنند. اکنون با از‌بین‌رفتن دریایخ‌ها، ممکن است این نهنگ‌ها دیگر نتوانند از دست شکارچیان فرار کنند.»

برید تاکید می‌کند که تشخیص طول عمر گونه، تأثیر بسیاری بر نحوه‌ی حفاظت از آن دارد. چنین اطلاعاتی به دانشمندان کمک می‌کند تا الگوهای تولیدمثل و توانایی آن‌ها برای بازگشت به جوامع پیش از شکار را بهتر درک کنند. در آینده، او و گروهش قصد دارند جمعیت نهنگ‌های مسنی را که از دوره‌ی شکار جان سالم به در برده‌اند، بررسی کنند و نحوه‌ی بازسازی جمعیت آن‌ها را نیز مورد پژوهش قرار دهند.

مطالعه در مجله‌ی ساینس ادونسز منتشر شده است.