بزرگ‌ترین جزیره دریاچه‌ای جهان، دریاچه‌هایی دارد که خود دارای جزایر دریاچه‌ای هستند

جزیره‌ی منیتولین واقع در دریاچه‌ی هورون، نه تنها بزرگترین جزیره‌ی دریاچه‌ای جهان محسوب می‌شود، بلکه دارای دریاچه‌های مخصوص به خود است که داخل برخی از آن‌ها نیز جزایر دریاچه‌ای دیگری قرار دارد. به خشکی‌های درون دریاچه، جزیره‌ی دریاچه‌ای می‌گویند.

جزیره‌ی منیتولین در بخش کانادایی دریاچه‌ی هورون، در نزدیکی استان انتاریو قرار دارد. این دریاچه با مساحت ۲٬۷۶۶ کیلومتر مربع، فقط ۳۰ کیلومتر مربع از شهر اتاوا، پایتخت کانادا کوچک‌تر است. جزیره‌ی منیتولین در واقع آنقدر بزرگ است که بیش از ۱۰۰ دریاچه را در خود جای داده؛ اما نکته‌ی جالب‌تر زمانی آشکار می‌شود که این دریاچه‌ها را دقیق‌تر بررسی کنیم.

در کنار دریاچه‌ی مانیتو، دریاچه‌ی میندمویا قرار دارد. فراموش نکنید که هر دو دریاچه داخل جزیره‌ی منیتولین در داخل دریاچه‌ی هورون قرار دارند. دریاچه‌ی میندمویا مطمئناً به اندازه‌ی مانیتو بزرگ نیست، اما در داخل آن جزیره‌ای به نام گنج وجود دارد که بزرگ‌ترین جزیره‌ی درون دریاچه‌ای درون جزیره‌ای درون یک دریاچه در جهان به شمار می‌آید.

google map

به بیان ساده، در میان آب‌های دریاچه‌ی هورون در کانادا، جزیره‌ی منیتولین، قرار گرفته است. جزیره‌ی منیتولین دارای دریاچه‌های متعددی است که درون یکی از آن‌ها به نام دریاچه‌ی میندمویا، جزیره‌ای به نام جزیره‌ی گنج وجود دارد.

Shutterstock

جزیره گنج همیشه با این نام شناخته نمی‌شد. در ابتدا میندیموون نام داشت که به معنای «زن پیر» در زبان اوجیبوه‌ای است و گفته می‌شود جزیره، تجسم او است. داستانی در میان مردمان قبیله‌ی سرخ‌پوست اوجیبوه در مورد چگونگی تبدیل‌شدن او به جزیره، بیان می‌کند که آن زن مادربزرگ نانابوشو، یک موجود افسانه‌ای حیله‌گر بوده است. گفته می‌شود که نانابوشو هنگام دویدن روی دریاچه‌ی میندمویا، مادربزرگش را بر دوش خود حمل می‌کرده که ناگهان تعادلش را از دست داده و باعث سقوط او به درون آب شده است؛ جایی که بعدها به شکل جزیره درآمد.

جزیره‌ی منیتولین علاوه بر دریاچه‌های مختلف و جزایر خود، مکان تاریخی ملی شگوییاندا در کانادا نیز است که یکی از محوطه باستانی پیشاتاریخی مهم محسوب می‌شود. این محوطه در سال ۱۹۵۱ توسط باستان‌شناسان کشف شد و شامل مجموعه‌ای از آثار تاریخی است که قدمتشان به حدود ۹هزار سال پیش بازمی‌گردد.

پارکز کانادا، آژانس پارک‌های ملی دولت کانادا، در توضیح اهمیت منطقه‌ی شگوییاندا بیان می‌کند که بقایای کشف‌شده در سایت باستانی شگوئیاندا نشان‌دهنده‌ی مجموعه‌ای از دوره‌های پیاپی سکونت انسان‌های اولیه در منطقه‌ای است که امروزه به عنوان انتاریو شناخته می‌شود. این سکونت‌ها از دوره‌ی سرخ‌پوستان دیرین (حدود ۱۱هزار سال پیش از میلاد) آغاز شده؛ یعنی زمانی که دریاچه‌ی یخچالی آلگونکین در حال عقب‌نشینی بوده است.

علاوه‌بر‌این، در منطقه‌ی شگوییاندا، آثاری مربوط به دوره‌ی کهن (۱۰۰۰ تا ۵۰۰ سال پیش از میلاد) نیز پیدا شده است. همچنین، ابزارهای سنگی وابسته به فرهنگ پوینت پنینسولا که به دوره‌ی جنگلی میانی (۰ تا ۵۰۰ میلادی) تعلق دارند، در این سایت یافت شده‌اند. مصنوعات یافت‌شده در شگوییاندا شامل ابزار و سلاح‌های سنگی است که از تکه‌های کنده‌شده از سنگ بستر کوارتزیتی اطراف تراشیده شده و برای استفاده در زندگی روزمره به کار می‌رفته‌ است.