بدترین گوشی‌های اندرویدی تاریخ را بشناسید!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و براساس گزارش زومیت، این روزها تنوع گوشی‌های اندرویدی موجود در بازار آنقدر زیاد شده است که گاهی حس می‌کنیم برای خرید یک گوشی واقعاً بد، کار دشوارتری در پیش داریم. البته بعضی گوشی‌ها عمر باتری کمتر، دوربین‌های میان‌رده و عملکرد متوسطی دارند؛ اما روی هرکدام از این گزینه‌ها هم که دست بگذارید، می‌بینید که کاستی‌هایشان در مقایسه با بدترین گوشی‌های اندرویدی تاریخ، چندان چشمگیر نیست.

در مطلب پیش‌رو قصد داریم فهرستی از بدترین گوشی‌های اندرویدی تاریخ را با شما مرور کنیم. مهم‌ترین فاکتورهایی که برای جمع‌کردن فهرست در نظر می‌گیریم، بازخورد منتقدان، واکنش بازار و نقص‌های فنی محصولات است و گوشی‌ها را بدون ترتیب خاصی ذکر می‌کنیم.

رد هیدروژن وان (Red Hydrogen One)

شرکت Red Digital Cinema بیشتر به دوربین‌های سینمایی حرفه‌ای و پیشرفته‌اش شهرت دارد و به همین دلیل سال ۲۰۱۸ وقتی اعلام شد این شرکت روی تولید گوشی هوشمند کار می‌کند، بسیاری از مردم هیجان‌زده شدند.

هیدروژن وان که قرار نبود هم‌سطح گوشی‌های عادی باشد، با نمایشگر سه‌بعدی جذاب، قابلیت فیلم‌برداری و عکاسی 3D و پین‌هایی برای اتصال به لوازم جانبی متنوع معرفی شد.

نمایشگر بی‌کیفیت و پیکسلی گوشی، از شرکت تولیدکننده‌ی دوربین‌های سینمایی بعید بود

متأسفانه، این گوشی هم از نظر تجاری و هم از نظر منتقدان شکست بزرگی خورد. هنوز مدت زیادی از عرضه‌ی محصول نگذشته بود که نمایشگر پیکسلی، عمر باتری متوسط، قیمت بالا (به‌خصوص باتوجه‌به استفاده از تراشه‌ی قدیمی) و کیفیت نه‌چندان خوب دوربین با انتقادات گسترده‌ای مواجه شد. جالب است بدانید که ماژول‌های جانبی وعده‌داده‌شده هم هرگز تولید نشدند.

البته انصافاً گوشی نکات مثبتی هم داشت؛ مثل تجربه‌ی واقعی نمایش سه‌بعدی، کیفیت ساخت عالی و طراحی منحصربه‌فرد؛ اما در مجموع این محصول به هشداری برای تازه‌واردان صنعت گوشی‌های هوشمند تبدیل شد.

جیم جانارد، مؤسس شرکت رد، قبل از شکست این پروژه اعلام کرده بود که نسل دوم آن در حال‌ توسعه است؛ اما بعد از شکست ناامیدکننده‌ی نسل اول، کل پروژه گوشی‌سازی کنار گذاشته شد. پس از آن شرکت رد مجدداً تمرکز خود را روی بازار دوربین‌های سینمایی گذاشت و سال ۲۰۲۳ پرفروش‌ترین دوربین سینمایی خود را عرضه کرد.

پالم فون (Palm Phone)

ما بسیاری از نوآوری‌های مدرن گوشی‌های هوشمند را مدیون پالم هستیم؛ مانند شارژ بی‌سیم مغناطیسی، اولین سیستم چندوظیفگی مبتنی‌بر کارت و استفاده از ژست‌های حرکتی برای پیمایش. متأسفانه پالم به شرکت HP فروخته شد و اچ‌پی هم تصمیم گرفت از بازار گوشی‌های هوشمند خارج شود. بدین ترتیب علامت تجاری پالم به یکی از شرکت‌های وابسته‌ی TCL واگذار شد و اولین و تنها دستگاه حاصل از این همکاری پالم فون بود که در سال ۲۰۱۸ به بازار آمد.

پالم فون حتماً باید با گوشی اصلی کاربر جفت می‌شد

پالم فون در مرحله‌ی اول باید با گوشی هوشمند «اصلی» کاربر جفت می‌شد و همین امر برای قراردادن آن در فهرست بدترین گوشی‌های اندرویدی کفایت می‌کند!

تبلیغات و بازاریابی پالم فون عمدتاً بر محور «کوچک‌بودن گوشی اندرویدی» صورت گرفت. البته منظور این نیست که این گوشی خوش‌دست یا جمع‌وجور بود، بلکه لقب کوچک فقط به صفحه‌نمایش ۳٫۳ اینچی آن اشاره داشت که اتفاقاً خوشایند هم نبود و حس سال‌های اولیه‌ی گوشی‌های هوشمند را برای کاربران تداعی می‌کرد. همچنین کاربران نمی‌توانستند این گوشی را به‌عنوان محصولی مجزا خریداری کنند و حتماً باید آن را به‌عنوان ضمیمه‌ای بر طرح خریدهای دیگرشان تهیه می‌کردند.

سایز کوچک پالم فون حتی حس خوبی را هم به کاربران القا نمی‌کرد

تصور کنید، باید پالم فون را با گوشی اصلی‌تان جفت می‌کردید و سپس پیام‌ها و تماس‌های شما به دستگاه کوچک‌تر منتقل می‌شد؛ آخر چرا؟

در هر صورت این گوشی نتوانست موفقیت محصولات قبلی پالم، مانند دستیار شخصی مجازی PalmPilot را تکرار کند، هرچند حداقل گواهی IP68 را برای محافظت از قطرات آب و گردوغبار دریافت کرده بود.

آمازون فایر فون  (Amazon Fire Phone)

تقریباً همه‌ی ما وقتی به محصولات مصرفی فناوری آمازون فکر می‌کنیم، کتاب‌خوان‌های الکترونیکی، تبلت‌ها و دستگاه‌های پخش استریم این شرکت را به یاد می‌آوریم؛ اما آمازون حضور کوتاه‌مدت و پرهزینه‌ای هم در بازار گوشی‌های به‌همراه داشت.

فایر فون اولین گوشی هوشمند آمازون بود و یکی دیگر از گوشی‌هایی محسوب می‌شد که روی نمایشگر سه‌بعدی بدون عینک مانور می‌داد. این دستگاه حتی تعدادی سنسور مادون‌قرمز در جلو داشت تا حرکت سر کاربر را برای تغییر زاویه‌ی دید صفحه‌نمایش دنبال کند. این ویژگی که «پرسپکتیو پویا» نام داشت، برای مشاهده‌ی آیکون‌ها و سایر عناصر رابط کاربری از زوایای مختلف جالب به‌نظر می‌رسید، اما در عمل هیچ کاربرد واقعی‌ای نداشت. پس اصلاً هدف آمازون از اضافه‌کردن این قابلیت چه بود؟

پروژه‌ی ناموفق اولین گوشی هوشمند آمازون، ۱۷۰ میلیون دلار به این شرکت ضرر زد

فایرفون از سرویس‌های گوگل پشتیبانی نمی‌کرد که اگرچه در آن زمان به اندازه‌ی امروز مهم نبود؛ اما باز هم نقطه‌ضعف بزرگی محسوب می‌شد.

وقتی قیمت ۶۵۰ دلاری و انحصار اولیه‌ی AT&T را هم به این موارد اضافه کنیم، شکست محصول در سال ۲۰۱۴ زیاد تعجب‌آور به‌نظر نمی‌رسد. طبق گزارش‌ها آمازون در این پروژه حدود ۱۷۰ میلیون دلار ضرر کرد.

اچ‌تی‌سی ایوو (HTC Evo 3D)

سال ۲۰۱۱ دو گوشی سه‌بعدی دیگر از سازندگان بزرگ گوشی‌های موبایل وارد بازار شد، زیرا هم اچ‌تی‌سی و هم ال‌جی به این موج پیوستند؛ بااین‌حال اچ‌تی‌سی ایوو 3D بازخورد ضعیف‌تری دریافت کرد و دلیل اصلی آن هم صفحه‌نمایش سه‌بعدی بدون نیاز به عینک بود که زاویه‌ی دید بسیار محدودی داشت؛ یعنی اگر از زاویه‌ی خاصی به صفحه نگاه نمی‌کردید، تصویر تار و نامفهوم می‌شد.

واقعاً چه فایده‌ای دارد گوشی سه‌بعدی بخرید وقتی مهم‌ترین ویژگی آن درست کار نمی‌کند؟ البته گوشی دکمه‌ای برای تغییر حالت بین دوبعدی و سه‌بعدی داشت و کاربران می‌توانستند خودشان را از آن نمایشگر سه‌بعدی ناکارآمد خلاص کنند.

HTC صفحه‌نمایش سه‌بعدی بدون عینک را به گوشی‌های خود آورد، ولی متأسفانه این نوآوری اصلاً خوب کار نمی‌کرد

بقیه‌ی اجزای این گوشی ترکیبی از مشخصات متوسط و سطح بالا بود: برای مثال پردازنده‌ی اسنپدراگون S3، یک گیگابایت رم که در آن زمان حافظه‌ی زیادی محسوب می‌شد، یک گیگابایت فضای ذخیره‌سازی قابل‌ ارتقا (درحالی‌که در همان دوران گلکسی S2 سامسونگ ۱۶ گیگابایت را به کاربران پیشنهاد می‌داد) و نهایتاً دو دوربین پشتی ۵ مگاپیکسلی برای عکس‌های سه‌بعدی.

سیرکل فون (Cyrcle Phone)

گوشی‌های هوشمند غالباً با ابعاد مستطیلی طراحی می‌شوند و طبیعتاً وقتی شرکتی تلاش می‌کند فرم محصول را تغییر دهد، توجه کاربران را جلب می‌کند. بااین‌حال سیرکل فون، تغییری نبود که مردم در پی‌اش بودند.

نام گوشی به محصولی دایره‌ای‌شکل دلالت داشت، ولی فرم سیرکل فون بیشتر بیضی یا تخم‌مرغی بود. در واقع، نمونه‌های اولیه‌ی این گوشی در سال ۲۰۲۰ دارای طراحی دایره‌ای‌تری بودند؛ اما چرا دایره یا بیضی؟ شرکت سازنده توضیحی قانع‌کننده‌تر از این نداشت که بگوید: «سیرکل فون یک گوشی غیرمستطیلی برای افراد غیرمستطیلی است!» که احتمالاً به افرادی که از محصولات خاص و منحصربه‌فرد استقبال می‌کنند، اشاره داشت.

بقیه‌ی مشخصات گوشی ترکیبی از قابلیت‌های مقرون‌به‌صرفه و عناصری نسبتاً جذاب بود: صفحه‌نمایش ۳٫۴۵ اینچی (۸۰۰ در ۸۰۰)، اندروید ۱۰، سه گیگابایت رم، ۳۲ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی، یک پردازنده‌ی اسنپدراگون 4G و دوربین ۱۳ مگاپیکسلی در جلو و عقب.

نمایشگر دایره‌ای یا بیضی‌شکل سیرکل‌فون، به منحصربه‌فرد بودن گوشی کمکی نمی‌کرد

دستگاه همچنین از حافظه‌ی microSD، دو جک هدفون، درگاه‌های USB-C و micro-USB و باتری قابل‌ تعویض (البته با ظرفیت ۲۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی) بهره می‌برد. قیمت ۹۹۹ دلاری سیرکل‌فون، آن هم با این مشخصات، واقعاً بالا به‌نظر می‌رسید.

گوگل پیکسل ۶ (Google Pixel 6 series)

شما هم فکر می‌کنید این بهترین گوشیِ لیست بدترین گوشی‌های اندرویدی است؟ پذیرفتن یا ردکردن این موضوع چندان ساده نیست. اولین گوشی‌های پیکسل گوگل با پردازنده‌ی تنسور، در آن زمان دوربین‌هایی عالی داشتند و ویژگی‌های متنوع هوش مصنوعی و طراحی متمایزی را ارائه می‌کردند.

شاید عده‌ی زیادی مخالف قراردادن هر یک از گوشی‌های گوگل در این لیست باشند، اما پیکسل ۶ در وهله‌ی اول به‌عنوان گوشی موبایل عملکرد مناسبی نداشت. بسیاری از کاربران پیکسل ۶ از ضعف آنتن‌دهی کلافه و ناراضی بودند، آن هم در مکان‌هایی که گوشی‌های دیگر سیگنال خوبی داشتند.

پیکسل ۶ با آنتن‌دهی بسیار ضعیف و حسگر اثر انگشت ناکارآمد، تجربه‌ی کاربری دلسردکننده‌ای را رقم زد

به‌علاوه، زمان زیادی طول می‌کشید تا بین اینترنت همراه و اینترنت وای‌فای جابه‌جا شوید، مشکلی که برای سال ۲۰۰۶ شاید عجیب به نظر نمی‌رسید، ولی برای سال ۲۰۲۱ اصلاً قابل‌ قبول نبود. برخی می‌گفتند این گوشی بدترین سیگنال و آنتن‌دهی را بین تمام گوشی‌های دوران زندگی‌شان داشته است. نکته‌ی عجیب اینکه این مشکلات برای همه‌ی کاربران پیش نمی‌آمد و برخی از کارشناسان نقدهای بسیار مثبتی برای پیکسل ۶ نوشتند (بررسی زومیت هم نرم‌افزار عالی، بدنه‌ی خوش‌ساخت و دوربین‌های کارآمد پیکسل ۶ را تحسین کرد)

حسگر اثر انگشت گوشی نیز عملکرد ضعیفی داشت؛ هم در سرعت اسکن و هم در دقت تشخیص. البته این مشکل با به‌روزرسانی‌های بعدی کمی بهبود یافت. همچنین مشکل گرم‌شدن بیش‌ازحد تراشه‌ی تنسور نیز حس‌وحال ضعیف‌تری به تجربه‌ی کاربری سری پیکسل ۶ اضافه می‌کرد.

سامسونگ گلکسی نوت ۷ (Samsung Galaxy Note 7)

نمی‌توانیم فهرستی از بدترین گوشی‌های اندرویدی تشکیل دهیم و دستگاهی را که به معنای واقعی کلمه، آتش می‌گرفت، در آن نگنجانیم. گلکسی نوت ۷ به‌راحتی بزرگ‌ترین شکست فناوری سامسونگ محسوب می‌شود؛ زیرا همان‌طور که به یاد دارید، دو نقص مربوط به باتری به آتش‌گرفتن یا انفجار چندین گوشی منجر شد.

گلکسی نوت ۷ تا قبل از ماجرای آتش‌سوزی، بازخوردهای خوبی دریافت کرده بود

جای تعجب نیست که سامسونگ این گوشی را فراخواند. این شرکت کره‌ای حتی به‌روزرسانی‌هایی منتشر کرد که نهایتاً به دلایل ایمنی گوشی را غیرفعال می‌کرد. کار به جایی رسید که خطوط هوایی هم حمل گلکسی نوت ۷ را در پروازهایشان ممنوع کردند. چند سازنده‌ی گوشی می‌توانند چنین دستاوردی را درکارنامه‌ی خود ثبت کنند؟

این را هم یادآوری کنیم که تمام اتفاقات فوق، جای افسوس داشت. مخصوصاً که گلکسی نوت ۷ تا قبل از ماجرای آتش‌سوزی، بازخوردهای خوبی دریافت کرده بود و امکاناتی مانند S Pen بهبودیافته، اسکنر عنبیه‌ی چشم، حافظه‌ی microSD و مقاومت در برابر آب را برای اولین‌بار در سری نوت ارائه می‌داد.

نوکیا ۹ پیورویو (Nokia 9 Pureview)

شرکت HMD Global در سال ۲۰۱۶ مجوز استفاده از نام نوکیا را برای گوشی‌های هوشمند نوکیا دریافت کرد و مدعی شد تعداد زیادی از کارکنان و مدیرانش قبلاً در نوکیا کار می‌کردند؛ به همین دلیل سال ۲۰۱۹ هنگامی‌که اچ‌ام‌دی نوکیا ۹ پیور ویو را با دوربین پنج‌گانه معرفی کرد، بخش اعظم مخاطبان انتظار داشتند این گوشی بتواند جانشین معنوی محصولات فوق‌العاده و عالی دوران گذشته‌ی برند محبوبشان باشد.

متأسفانه این گوشی در زمان عرضه به‌شدت ناامیدکننده ظاهر شد. مهم‌ترین نقطه‌ی قوت آن دوربین پنج‌لنزه‌ای بود که سه دوربین ۱۲ مگاپیکسلی مونوکروم و دو دوربین ۱۲ مگاپیکسلی رنگی را شامل می‌شد.

قرار بود این ترکیب، عکس‌هایی با افکت‌های عمیق‌تر و باکیفیت‌تر (مثلاً برای حالت پرتره) و HDR بهتری ارائه کند؛ اما تست‌های مختلف در آن زمان، حاکی از کیفیت تصاویر نامنظم، عملکرد کند اپلیکیشن دوربین و تصاویر ضعیف در نور کم بود.

تصاویر ضعیف دوربین پنج‌گانه‌، اسکنر اثر انگشت ضعیف و تراشه‌ی نسل قبل، نوکیا پیور ویو را به محصولی تبدیل کرد که هیچ جای دفاعی نداشت

همچنین اسکنر اثر انگشت زیر صفحه‌نمایش گوشی بسیار ضعیف عمل می‌کرد. حتی برخی گزارش‌ها می‌گفتند این اسکنر را می‌توان با آدامس فریب داد! گوشی همچنین با تراشه‌ی پرچم‌دار سال قبل عرضه شد که به‌خودی‌خود معضل عجیبی محسوب نمی‌شد، اما مشکلات را تشدید می‌کرد.

تلاش HMD برای ارائه‌ی تجربه‌ای متفاوت قابل تحسین است، اما محصول نهایی واقعاً دلسردکننده بود. حتی می‌توانم بگویم که اچ‌ام‌دی هنوز هم نتوانسته پس از این شکست سربلند کند، زیرا در پنج سال گذشته هیچ گوشی پرچم‌داری عرضه نکرده است.

اچ‌تی‌سی تاندربولت (HTC Thunderbolt)

سال ۲۰۱۱ اچ‌تی‌سی تاندربولت به‌عنوان اولین گوشی 4G LTE ایالات متحده عرضه شد و اخبار مربوط به تولید آن به‌خاطر افزایش سرعت انتقال اطلاعات و کاهش اخیر این فناوری، اهمیت زیادی داشت؛ ولی متأسفانه عمر باتری این گوشی هنگام استفاده از LTE به‌طرز وحشتناکی کاهش می‌یافت.

عمر باتری اچ‌تی‌سی تاندربولت هنگام استفاده از LTE به‌طرز وحشتناکی کاهش می‌یافت

در همین دوران وایرد در گزارشی نوشت باتری اچ‌تی‌سی تاندربولت هنگام وب‌گردی و چک‌کردن ایمیل‌ها با روشنایی کم، فقط شش ساعت دوام می‌آورد. وبسایت CNET نیز گفت که استفاده‌ی مشابه (شامل تماس‌های تلفنی) باعث شده است که تا اواخر بعدازظهر باتری گوشی به ۱۵ درصد برسد، درحالی‌که با استفاده‌ی سنگین‌تر گوشی طی سه تا چهار ساعت خاموش می‌شود.

در مورد شارژ گوشی هنگام پخش ویدیو با LTE چه فکر می‌کنید؟ PC Mag پاسخ این سؤال را کمتر از دو و نیم ساعت ذکر کرد. مشکل بزرگ‌تر این بود که در ابتدا نمی‌توانستید LTE را غیرفعال کنید و به 3G برگردید.

آنر وی پرس  (HONOR V Purse)

در پایان، جدیدترین محصولی که در لیست بدترین گوشی‌های اندرویدی ما جای می‌گیرد، گوشی تاشو عجیب آنر است که یک سال پیش عرضه شد.

وی پرس عملاً به‌عنوان نسخه‌ای شبیه‌سازی‌شده از گوشی‌های هواوی میت XS شناخته می‌شود که صفحه‌نمایش آن به بیرون تا می‌شود و طراحی باریکی دارد. نیمی از این نمایشگر در صورت تا شدن به‌عنوان صفحه‌نمایش گوشی هوشمند نیز عمل می‌کند. تا اینجا همه‌چیز عادی پیش می‌رفت؛ اما مشکل بزرگ این بود که آنر تصمیم گرفت این دستگاه را به کیف واقعی تبدیل کند و بندهایی به گوشی تاشو اضافه کرد تا بتوان آن را مانند کیف حمل کرد و همچنین تصاویر پس‌زمینه‌ی مناسب و هماهنگی هم برای این کار ارائه داد. آنر حتی برای تقویت رویکرد مُدمحور خود، صدها الگوی متحرک مختلف را روی نمایشگر گوشی شبیه‌سازی کرد، از پولک و زنجیر گرفته تا الماس و چرم.

ایده‌ی آنر برای تبدیل‌کردن گوشی هوشمند به کیف دستی جالب بود، ولی فقط روی کاغذ!

قطعاً ایده‌ی آنر جالب بود، اما بهتر بود روی کاغذ باقی می‌ماند. واقعیت این است که گوشی‌های تاشویی که صفحه‌نمایش بیرونی دارند، به‌دلیل جنس پلاستیک نمایشگر، از خط‌وخش مصون نمی‌مانند. بااین‌حال آنر باور دارد ایده‌ی خوبی است که به مردم اجازه دهد گوشی را مثل کیف حمل کنند.

دور از انتظار نیست که صفحه‌نمایش با این روش حمل، خراش‌های زیادی بردارد. به‌علاوه گوشی در برابر آب هم مقاوم نیست و در روزهای بارانی مشکل‌ساز می‌شود.

وی پرس در چین با قیمتی حدود ۸۵۰ دلار عرضه شد که در نگاه اول قیمت مناسبی به نظر می‌رسد؛ اما وقتی متوجه شوید که با پردازنده‌ی قدیمی اسنپدراگون 778G، سیستم دوربین دوگانه میان‌رده و بدون شارژ بی‌سیم عرضه می‌شود، احتمالاً چنین رقمی را مناسب نمی‌دانید.

۲۲۷۲۲۷