افشای مکاتبات پنهانی ایلان ماسک و سم آلتمن درباره OpenAI

OpenAI ایمیل‌های رد‌و‌بدل‌شده بین ایلان ماسک و سم آلتمن را منتشر کرده است که جزئیات دقیق‌تری از مباحثات آن‌ها را آشکار می‌سازد.

به گزارش تک‌ناک، در جریان پرونده حقوقی بین ایلان ماسک و سم آلتمن، تعداد زیادی ایمیل بین این دو نفر و نیز ایلیا ساتسکیور و گرگ بروکمن منتشر شده است. این ایمیل‌ها دیدگاه دقیقی از آنچه واقعاً در OpenAI رخ داده، از زمان حضور ماسک تا جدایی او، ارائه می‌دهند.

وین‌بازر می‌نویسد که مکاتبات ایمیلی بین ایلان ماسک، سم آلتمن، ایلیا ساتسکیور، گرگ بروکمن و دیگر افراد مهم در OpenAI جزئیاتی از عملکرد داخلی این سازمان در سال‌های شکل‌گیری آن را نشان می‌دهد. این اسناد به تنش‌های مهم و اختلاف سلیقه‌ها و تصمیمات استراتژیکی اشاره می‌کنند که جهت‌گیری سازمان را تعیین کرده‌اند.

چشم‌انداز اولیه و اهداف بنیان‌گذاری

مکالمات اولیه بین ماسک و آلتمن در سال ۲۰۱۵ زمینه‌ساز راه‌اندازی OpenAI شد. آلتمن پیشنهاد ایجاد پروژه‌ای مشابه «پروژه منهتن هوش مصنوعی» را داد که هدف آن توسعه AGI به‌گونه‌ای بود که افراد را توانمند و از انحصار به‌وسیله شرکت‌های بزرگ فناوری مانند گوگل جلوگیری کند.

پاسخ‌های اولیه ماسک نشان‌دهنده اعتقاد مشترک او به این مأموریت بود. او با فوریت اطمینان از این موضوع موافق بود که AGI تحت‌کنترل نهادی واحد قرار نگیرد که بتواند استفاده از آن را به نفع سودآوری هدایت کند.

تمرکز بر ایمنی در مقابل توسعه

از همان ابتدا، ایمیل‌های آلتمن نشان‌دهنده توجه او به اهداف هم‌زمان پیش‌گامانه توسعه هوش مصنوعی و ایمنی بودند. در مقابل، ماسک با حساسیت بیشتری به این مسئله برخورد کرد و AGI را به‌عنوان خطری وجودی تلقی می‌کرد که نیازمند نظارت دقیق است.

در‌حالی‌که هر دو هدف مشترکی برای منفعت اجتماعی گسترده داشتند، نگرانی‌های ماسک بیشتر به اطمینان از این‌ مسئله متمرکز بود که توسعه AGI شامل تدابیر ایمنی جدی در برابر سوءاستفاده یا انحصار شود.

اختلاف سلیقه‌ها درباره کنترل و حکمرانی

یکی از منابع مهم تنش بین ماسک و آلتمن مربوط به حکمرانی و قدرت تصمیم‌گیری در OpenAI بود. ترجیح ماسک برای کنترل متمرکز با نظارت گسترده‌تر و پراکنده‌ای در تضاد بود که آلتمن و دیگر بنیان‌گذاران طرفدار آن بودند.

نگرانی‌های ماسک درباره کنترل

اصرار ماسک بر داشتن نفوذ برتر، حتی اگر عنوان مدیرعامل را نپذیرد، ناشی از باور او بود که OpenAI به صدایی قوی و یگانه برای هدایت مسیر خود نیاز دارد. این رویکرد در تمایل او برای حقِ داشتن تصمیم‌گیری نهایی در مسائل استراتژیک مهم مشهود بود. او این کنترل را برای حفاظت از مأموریت OpenAI در برابر انحراف‌های احتمالی یا تأثیرات خارجی ضروری می‌دانست.

باوجوداین‌، آلتمن و ساتسکیور و بروکمن با این رویکرد موافق نبودند و استدلال کردند که این امر ممکن است قدرت زیادی را در دستان یک فرد متمرکز کند و به‌طور متناقضی همان بی‌تعادلی‌ای را ایجاد کند که OpenAI برای اجتناب از آن تأسیس شده بود.

مقاومت داخلی

در سپتامبر ۲۰۱۷، ایلیا ساتسکیور و گرگ بروکمن نگرانی‌های خود درباره تمایل ماسک به کنترل مطلق را مطرح کردند که به اعتقاد آن‌ها با مأموریت اصلی OpenAI در تضاد بود. نگرانی آن‌ها به رفتار ماسک در طول مذاکرات مربوط می‌شد؛ جایی که او بر شناسایی خود به‌عنوان تصمیم‌گیرنده اصلی تأکید می‌کرد.

اختلافات درباره جذب نیرو و جبران خدمات

جذب و حفظ نیروهای برتر یکی دیگر از نقاط تمرکز تنش بود. ایمیل‌های ماسک نشان‌دهنده تمرکز شدید او بر جذب بهترین پژوهشگران این حوزه ناشی از ترس از عقب‌افتادن از رقبا، به‌ویژه دیپ‌مایند بود.

رقابت با دیپ‌مایند

ماسک اغلب نگرانی خود را درباره پیشرفت دیپ‌مایند و استراتژی‌های تهاجمی آن‌ها برای جذب نیرو بیان می‌کرد. جمله مهم او، «یا ما بهترین افراد جهان را جذب می‌کنیم یا دیپ‌مایند ما را شکست خواهد داد»، باور او را نشان می‌داد که OpenAI باید به هر قیمتی رقابت کند.

او حاضر بود حقوق و مزایا را افزایش چشمگیری دهد تا پیشنهادهای دیگر بازیگران بزرگ را پشت‌سر بگذارد و این امر را برای حفظ نیروهای برتر ضروری می‌دانست. برای ماسک این موضوع فقط درباره رشد سازمان صدق نمی‌کرد؛ بلکه درباره اطمینان از داشتن توان لازم برای مقابله با پیشرفت‌های دیپ‌مایند بود که به اعتقاد او، به‌دلیل ماهیت بسته و سودمحور، خطر بزرگی ایجاد می‌کرد.

اختلاف درباره شراکت با مایکروسافت

یکی از اختلافات مهم زمانی بروز کرد که OpenAI در حال بررسی شراکتی با مایکروسافت برای دسترسی به منابع محاسباتی تخفیف‌یافته بود. آلتمن و بروکمن این همکاری را به‌عنوان اقدامی استراتژیک برای تأمین منابع تحقیقاتی بدون فشار بر بودجه می‌دیدند.

واکنش شدید ماسک به شرایط پیشنهادی نشان‌دهنده ترس او از این بود که OpenAI ممکن است استقلال خود را از دست بدهد و به ابزاری بازاریابی برای مایکروسافت تبدیل شود. در مقابل، آلتمن تلاش کرد شرایط را اصلاح کند تا OpenAI به تبلیغ فناوری‌های مایکروسافت مجبور نباشد. این اقدام توانایی او در مذاکره برای رفع نگرانی‌ها و تأمین نیازهای عملیاتی OpenAI را نشان داد.

تغییرات استراتژیک: از ساختار غیرانتفاعی به مدل سود محدود

یکی از نقاط عطف مهم در تحول OpenAI تغییر آن از ساختار غیرانتفاعی به مدل «سود محدود» بود. آلتمن این تغییر را برای جذب سرمایه‌های کلان ضروری دانست. واکنش ماسک به این تغییرات در بهترین حالت سرد بود. او این تغییرات را به‌عنوان احتمالی برای تضعیف اصول بنیادین OpenAI قلمداد و نگرانی خود را از هم‌راستایی این تغییر ساختاری با مأموریت بلندمدت تضمین ایمنی AGI ابراز کرد.

تأکید ماسک بر کاهش انگیزه‌های مالی برای جلوگیری از تضاد منافع با باور آلتمن بسیار در تضاد بود. آلتمن معتقد بود این مدل ترکیبی، تنها راه تأمین مقیاس بودجه مورد نیاز برای تحقیقات معنادار AGI است. این تغییر نقطه عطفی در مشارکت ماسک بود. او سرانجام در سال ۲۰۱۸ از هیئت‌مدیره OpenAI استعفا داد و نارضایتی فزاینده خود از مسیر این سازمان را نشان داد.

مسائل اعتماد و پویایی هیئت‌مدیره

ایمیل‌هایی از ساتسکیور و براکمن مسائل را برجسته می‌کرد که در رهبری OpenAI شکل گرفته بود. در‌حالی‌که ماسک چشم‌انداز و نفوذ بی‌نظیری را به‌همراه داشت، اصرار او بر کنترل، محیطی ایجاد کرد که در آن اعتماد دچار تنش شد. ساتسکیور اشاره کرد که رویکرد یک‌جانبه ماسک در تصمیم‌گیری باعث ایجاد اضطراب در میان هم‌بنیان‌گذاران و کارکنان شد و آن‌ها را در هم‌راستایی کامل با دیدگاه او دچار مشکل کرد.

نقش سم آلتمن به‌عنوان میانجی

آلتمن اغلب خود را در حال تعادل میان خواسته‌های ماسک و نگرانی‌های سایر رهبران می‌دید. توانایی او در مقابله با خواسته‌های ماسک به‌عنوان یکی از عوامل موفقیت‌های اولیه OpenAI ذکر شده است. بااین‌حال، این توازن با کاهش اعتماد دشوارتر شد. ایمیل‌های آلتمن نشان‌دهنده تلاش او برای حفظ انسجام در تیم بود؛ به‌ویژه زمانی که مشارکت ماسک به‌صورت پراکنده و مشروط به هم‌راستایی تغییرات استراتژیک با دیدگاه او شد.

خروج و پیامدها

ناامیدی ماسک در اواخر سال ۲۰۱۷ به اوج خود رسید و او اولتیماتومی صادر کرد: «یا OpenAI به مسیری روشن که با دیدگاه او هم‌راستا باشد متعهد می‌شد یا او حمایت مالی و استراتژیک خود را کنار می‌گذاشت». این تصمیم نشان‌دهنده تغییری چشمگیر در رابطه او با OpenAI بود. وقتی آلتمن و ساتسکیور و براکمن تمایل خود را برای ادامه مسیر تحت مدل غیرانتفاعی، اما با استقلال بیشتر ابراز کردند، ماسک تصمیم به کناره‌گیری گرفت و مشارکت فعال و حمایتی خود را متوقف کرد.

پس‌از خروج ماسک، آلتمن بر تثبیت سازمان و آماده‌سازی آن برای رشد آینده تحت ساختار جدید سود محدود متمرکز شد. این حرکت به OpenAI اجازه داد تا سرمایه‌گذاری‌های درخورتوجهی جذب و تلاش‌های تحقیقاتی خود را تقویت کند. بااین‌همه، تنش مداوم بین ایدئال‌های اولیه غیرانتفاعی و واقعیت‌های گسترش تحقیقات AI در محیطی رقابتی را برجسته کرد.

مبادلات ایمیلی میان ماسک و آلتمن تفاوت‌های فلسفی عمیق و تضادهای استراتژیکی را آشکار می‌کند که مسیر OpenAI را شکل داده‌اند. تأکید ماسک بر کنترل سخت‌گیرانه و ایمنی بدون مصالحه با رویکرد متوازن آلتمن در رشد و همکاری‌های خارجی در تضاد بود.

در‌حالی‌که هر دو به تعهد به تضمین بهره‌مندی AGI برای بشر پایبند بودند، مسیرهای متفاوت آن‌ها به تغییرات سازمانی بسیاری منجر شد؛ از‌جمله خروج ماسک و چرخش به مدل ترکیبی برای سود. این تصمیمات اساس عملیات فعلی OpenAI را شکل داد و تعامل پیچیده میان آرمان‌گرایی و نیازهای عملی و پویایی‌های رهبری که تکامل آن را رقم زده است، نشان می‌دهد.