از آنوبیس تا آپولو؛ ماجرای ویدئوی پربازدید سگ ولگردی که از هرم خفرع بالا رفته بود

انسان‌ها و سگ‌ها در قاهره تاریخچه‌ای پرتنش دارند. آلن میخائیل، تاریخ‌نگار در دانشگاه ییل می‌گوید برخلاف تصور رایج مبنی بر اینکه سگ‌ها در اسلام نجس هستند، رابطه‌ی این حیوانات با مردم اغلب مبتنی بر همزیستی و نفع دوطرفه بوده است. در آغاز قرن ۱۶، سگ‌ها به خاطر خوردن زباله، جایگاه ویژه‌ای داشتند و حتی حمایت‌های قانونی نیز برای آن‌ها درنظر گرفته شد

سگ‌های نیمه‌وحشی که به‌طور غیررسمی در کوچه‌های پیچ در پیچ قاهره نگهبانی می‌دادند، آن‌چنان نیروهای فرانسوی را آزار دادند که در تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۷۹۸ به تیراندازان دستوار داده شد، هر سگ ولگردی را که با آن برخورد می‌کنند، بکشند. سربازان با سبدهایی از گوشت مسموم در شهر پرسه می‌زدند و سگ های زیادی را کشتند.

دکتر میخائیل در کتابی با عنوان «حیوانات در مصر عثمانی» می‌نویسد مدتی نگذشت که سگ‌ها درنظر مردم به‌عنوان آلاینده‌های صوتی، موجودات اشغال‌کننده‌ی فضای شهر و ناقلان احتمالی بیماری‌ها و منبع بی‌فایده‌ای از آلودگی شناخته شدند.

تا همین اواخر، مقامات سگ‌های بلدی را با پخش سم سیترینین در خیابان‌ها در طول شب از بین می‌بردند. امروزه در قاهره مسموم کردن آن‌ها غیرقانونی است، هرچند گفته می‌شود این قانون به خوبی اجرا نمی شود.

خانم براون که در تنسی بزرگ شده است، می‌گوید جامعه‌ی محلی سگ‌های خیابانی را به‌عنوان آفت می‌بینند؛ اما در سال‌های اخیر سگ‌های ولگرد بیشتر مورد پذیرش و حمایت مردم قرار گرفته‌اند. سازمان او به ۲۶۶ سگ پناه داده است و خانم براون تاکنون پذیرش سگ‌ها در سراسر اروپا و آمریکای شمالی را تسهیل کرده است.

در ماه اکتبر، درخواست‌های زیادی برای سرپرستی آپولو ارسال شد، اما خانم براون کل درخواست‌ها را رد کرده است. او می‌گوید: «اهرام خانه آپولو هستند و تبدیل او به حیوان خانگی غیرمنصفانه است؛ اما اگر کسی بخواهد سگی از سگ‌های محوطه اهرام داشته باشد، می‌توانیم توله‌ای را که از محبت‌کردن لذت می‌برد، برای او بفرستیم.»